Woestijn Crossen!!!

Donderdag na thuiskomst ben ik op uitnodiging van een Nederlandse collega mee gegaan naar een feestje van de vereniging voor Nederlands sprekenden. Zoals we allebei al vermoedden waren we de jongst aanwezige volwassenen... Maar ook hier waren weer nieuwe gezichten van mensen die ook voor Maersk werken en onder het genot van het vloeiende goud werden grote verhalen en ervaringen uitgewisseld. Tegen alle verwachtingen in was het een erg geslaagde avond.

Nauwelijks bekomen van de donderdagavond, was er vrijdagavond uiteraard ook wat te doen... Weer door collegas uitgenodigd mocht ik dit keer naar een poolside party/verjaardag. Iets wat eigenlijk tekort duurde, maar na navragen, voor een goed doel. De volgende dag zouden een aantal de woestijn met hun bolides trotseren in een tocht naar de binnenzee Khor Al Udeid. Deze tocht stond al op mijn verlanglijstje als dingen die ik sowieso wilde doen, dus heb ik subtiel mijzelf uitgenodigd.
Zo gezegd zo gedaan, dus de volgende ochtend (zaterdag) was het om 10 uur verzamelen om met de caravaan op pad te gaan.
Op de kaart ligt Doha in het midden aan de oostkust en Khor Al Udeid zuidoost grenzend aan Saudi Arabia. De woestijntocht begon vanaf de plek op de kaart waar de weg langs de oostkust ophoudt. Om het mulle zand te trotseren hebben we toen onze bandenspanning gereduceerd en kreeg ik aanwijzingen over hoe ik het zand moest beteugelen. In een groep van 4 autos baanden we een weg door de duinen zand waarbij we de natte vlakten, uitlopers van de binnenzee, moesten mijden.
Heuvel op, heuvel af, vervolgens een nog steilere duin om te beklimmen, al vrij snel lukte het me om vast te komen zitten... Gelukkig waren er ervaren mensen bij die me zo los trokken. Over het algemeen was het heel makkelijk, het devies was planken. Maar met de nodige stuurmanskunst kwam de een toch verder dan de ander.
Na een tocht van ongeveer drie uur waren we aanbeland bij de binnenzee, met een waarachtig uitzicht. Tijd om te zwemmen en te genieten van de meegenomen proviand. Eigenlijk vond ik de woestijn verbazingwekkend koel, slechts iets van 42 a 43 graden. Niet heel veel warmer dan Doha...
Na een uur of twee was het weer tijd om te vertrekken, ditmaal gingen we via de wat makkelijkere weg terug. In de woestijn zijn veel grote vlakten van zout/zand veroorzaakt door het verdampen en terugdringen van de zee. Deze droge vlaktes dienen als het ware als snelwegen. Als afsluiter zijn we vlak voor het einde van onze woestijntrip een grote duin opgecrosst om vervolgens de steile hoop zand weer te glijden, eigenlijk net skien dat woestijn rijden, alleen wat warmer...

Pijpen leggen

Na het succesvol plaatsen van de brug tussen twee verschillende jackets was het voor mij tijd om weer eens een andere omgeving op te zoeken. Met een leerzame tijd achter de rug op de HLS-2000 was een nieuwe omgeving een welkome afwisseling.

Voor ik echter weer terug zou gaan naar het vasteland was er nog een schip in het veld dat ik mocht verblijden met mijn aanwezigheid, de PLB-648. Zoals de afkorting misschien al deed vermoeden is de PLB-648 een Pipe Lay Barge, maw. een pijpenlegger. Pijpenleggers worden gebruikt om leidingen aan te leggen voor het transporteren van gas, water en olie. De pijpen die gemaakt worden kunnen varieren van ongeveer 30 cm in diameter tot bijna twee meter diameter.
Om naar mijn nieuwe verblijf te komen ben ik per sleepboot over gevaren met tussendoor nog een overstap naar een andere sleepboot. Aangekomen op de PLB-648 leek het uitgestorven, wat niet geheel vreemd was omdat het al 8 uur 's avonds was.
Na wat gezoek had ik mijn collegas voor de paar dagen aan boord gevonden. Een hechte en gezellige groep mensen, met veel humor. Eigenlijk zoals ik meeste Britten tot nu toe mee heb gemaakt offshore, erg droge humor.
Na enkele rondleidingen aanboord langs de verschillende afdelingen had ik, met de nodige voorkennis uit Delft, alles wel door. Aangezien mijn verblijf toch een aantal dagen was wilde ik meer te weten te komen en dus heb ik me maar op het meest abstracte gefocust.
Zonder het te vermoedden van iets wat zo recht toe recht aan lijkt, is er bij de kwaliteitscontrole van de pijpen een behoorlijke portie abstract denkvermogen nodig. Het beoordelen van de uitkomsten van de AUT (Automatic Ultrasonic Testing), heeft me toch zeker een dag bezig gehouden om de basis goed te doorgronden. Je krijgt namelijk een visualisatie te zien van de gemaakte las om de volledige omtrek en dit op meerdere doorsneden en aan weerszijden van de las. Dit is dan allemaal in meerdere stroken naast elkaar weergegeven, in het begin een overdosis aan info, maar uiteindelijk kun je in een oogopslag zien of de kwaliteit van de las voldoende of onvoldoende is. Toen ik eenmaal doorhad hoe het zat, had ik voornamelijk nog vragen die geweerd werden met antwoorden dat het minstens een maand zou kosten om er nog meer van te begrijpen...
Helaas was dit het punt dat het aan boord een beetje saai werd, dus maar eens met de duik verantwoordelijke mee om te zien hoe de duikverrichtingen er aan toe gaan aan boord van de PLB-648, die beperkt bleven tot het bekijken van de stinger (de hellende constructie in het water die geleidelijk de pijpleiding te water laat en voornamelijk onder water ligt, in de foto het witte voorwerp).

Omdat de duikactiviteiten te weinig en slecht geregeld waren gingen we een klein toneelstukje opvoeren en de verantwoordelijke leidinggevende eens aan de tand voelen. Ik werd voorgesteld als iemand van kantoor die het duiken kwam beoordelen en met een paar vooraf besproken vragen was de toon gezet, het was een controle... Excuses en leugens, zoals me later verteld werd, vlogen me om de oren. In het nauw gedreven was het mooiste verzinsel dat er een droge oefening geweest was. Alle duikers werden nadat we klaar waren, ingelicht over de oefening die dezelfde dag nog plaats gevonden zou hebben... voor als we na zouden vragen...

Na dit laatste avontuur was het dan toch tijd geworden om weer naar het vaste land te gaan. Na afscheid genomen te hebben werd ik opgehaald met de Heli en met een tussenstop op een drilling rig (mobiel platform dat de werkelijke gaten boort), omdat het vliegveld in Doha weer eens gesloten was voor arriverende VIPs, had ik na een lange 4 weken offshore weer vaste bodem onder de voeten. 4 weken die erg spannend en leerzaam waren.

Pile driving, seal plates, grouting, transition pcs...

Het is alweer een tijdje geleden dat ik gepost heb en na een eerste mislukte poging zonet probeer ik het nu nog eens.

Allereerst ik zit nog steeds offshore en begin redelijk gewend te raken aan het dagelijkse ritme hier. Tussen 5 en 6 sta ik op en ongeveer 5 uur ben ik actief bezig met offshore activiteiten bezichtigen, vragen stellen en rondes maken op het dek. Tussendoor hebben we uiteraard ontbijt, lunch en aan het einde om 5 uur het avondeten. Meestal ben ik daarna lichtelijk uitgeput. Het is niet dat ik de hele dag extreem actief bezig ben, maar meer een combinatie van wachten op dingen om te gebeuren, de hoge temperatuur van 35 plus graden en misschien ook wel het vroege opstaan.


Naast de dagelijkse rituelen gebeuren hier natuurlijk ook nuttige dingen. Zo is in de laatste anderhalve week een hoop vooruitgang geboekt. Hier een korte omschrijving van de geboekte vooruitgangen:

• Na het rechtop zetten, zgn. upending, is de jacket naar de zeebodem afgezonken en is met behulp van allerlei wonderlijke digitale systemen binnen een nauwkeurigheid van 1 graad op de zeebodem geplaatst.
• Na het op de grond zetten van de jacket zijn er door de poten van de jacket palen geheid. Deze palen zijn in meerdere fasen verlengd, op deze manier werd verhinderd dat de palen door hun eigen gewicht en het gewicht van de hamer, zouden beschadigen. Uiteindelijke penetrerende lengte van de lengte van de palen was ongeveer 120 meter de zeebodem in, met een totale lengte van ongeveer 180 meter vanaf de bovenkant van de jacket. In totaal heeft het heien van de palen zo'n drie dagen gekost.
• Na het succesvol heien van de palen werden de poten en de heipalen aan elkaar gelast met behulp van afsluitende platen, de seal plates. Nu de ruimte tussen de heipalen en de poten van de jacket afgesloten waren was het tijd om deze op te vullen met cement; het zgn. grouten. Hierbij moest gedurende het maken van het cement steeds monsters gewogen worden om te bepalen of de dichtheid de juiste was. Nadat de poten volledig gevuld waren moest het cement dat uit de overvloei punten kwam weer getest worden. Een van de taken die ik had was het waarborgen dat deze dichtheden de juiste waren.
• Na het grouten werden de verloopstukken, letterlijk vertaald transition pieces, op de uiteinden van de poten gelast. Na het succesvol positioneren en lassen van deze verloopstukken was het tijd voor de laatste grote activiteit, namelijk het plaatsen van het laagste dek, het mezanine deck. Ook al zou dit een makkelijke klus moeten zijn duurde het oplijnen van het dek en de verloopstukken meerdere uren voordat het dek vast gelast kon worden.

Na het succesvol afronden van alle grote activiteiten werden er nog een paar dagen gespendeerd aan het opruimen van rotzooi, maar ook het stralen en verven van kale delen aan de jacket en andere kleine klusjes. Voor mij vooral tijd om installatie procedures voor volgende activiteiten door te lezen.

Gisteren hebben we onze vaste plek voor de afgelopen anderhalve week verlaten om naar een ander platform te gaan in het veld. Op de nieuwe locatie hebben we vandaag een brug naar een naast gelegen platform geplaatst met een overbrugging van ongeveer 100 meter. Je zou denken dat het zo gepiept is, een brug op zijn plaats tillen. Echter al met al heeft het zo'n 5 uur in totaal gekost. De voornaamste activiteit die tijd kostte was het ballasten van het schip (het verpompen van water van de ene kant van het schip, naar de andere kant), terwijl de grote kraan de brug van ongeveer 600 ton van de ene kant naar de andere kant van het schip draaide.

Na een spannende en leerzame tijd aan boord van de HLS-2000 is van hogeraf besloten dat ik ook maar eens een kijkje moet nemen aan boord van een pijpenlegger. Derhalve zal ik over een paar uur het schip verlaten voor een nieuwe tijdelijke offshore residentie aan boord van de PLB-648 (Pipe Lay Barge).

Dat was het dan weer voor nu... Tot de volgende keer ;) !

Progressie

18/8 - Zaterdag
Na alle problemen op het schip vanaf waar het platform in het water gezet zou worden was het dan vandaag eindelijk zover dat we ongedaan konden maken wat er was gebeurd. De jacket was gedraaid en nu gingen we het terug draaien.
Nadat ongeveer twee dagen besteed was aan vooral wachten en wat voorbereidingen, zoals het splitsen van ogen aan nylon touwen van 10 cm dik en een lengte van ongeveer 30 a 35 meter. Na de lange wacht en de voorbereidingen was het terugdraaien snel gepiept. Met de grote kraan aan boord werd de jacket in het water 90 graden teruggerold.

19/8 - Zondag
Na het herstellen van de oorzaak van het draaien van de jacket werden er aan boord voorbereidingen getroffen voor de terugtocht naar de installatie locatie van het toekomstige platform. Getroffen voorbereidingen waren vooral het bevestigen van grote opblaasbare drijvers die tijdens transport voor extra drijfvermogen zorgen. Deze zouden als de jacket zelf lek zou raken voor genoeg drijfvermogen moeten zorgen om zinken van het geheel te voorkomen en zo eventuele schade aan pijpleidingen op de zeebodem te voorkomen.

Gedurende de transport van de jacket terug naar de intallatie locatie was ik aan boord van de sleper, de Pacific Topaz.
Aan boord werd ik vrolijk ontvangen door de kapitein, bijgenaamd Tani. Voor velen blijkt de naam "Wouter" moeilijk uit te spreken, dus voordat het naar iets anders verbasterd introduceer ik dan de variant "Walter", wat een stuk gemakkelijker blijkt uit te spreken voor Aziaten. Toevallig heette de zoon van de kapitein ook Walter dus was ik zogezegd gelijk erg welkom.
De Pacific Topaz heeft de jacket in een heel laag tempo teruggesleept naar de toekomstige locatie van het gehele platform. Mijn taak aan boord was toezicht houden als vertegenwoordiger van de client, Maersk, en uiteraard kijken hoe het er aan toegaat aan boord van een sleper. Zo moest ik een nauwkeurige log van gebeurtenissen, snelheden en positie bijhouden. Hier was ik zo bedreven in dat de kapitein na het wat drukkere begin van de sleep vroeg of hij een stuk van mijn log mocht overnemen.

20/8 - Maandag
Alhoewel ik offshore nog geen Nederlanders ben tegengekomen, kwam ik aan boord van de P/Topaz wel iemand tegen die het meest dichtbij kwam, namelijk een Zuid Afrikaan genaamd Sean, die ook een beetje Afrikaans sprak. Sean was de Chief Engineer aan boord en had gauw door dat ik een "groentje" was. Dit nam hij, bij wijze van een grap, leuk op door me uit te nodigen om even zijn taken over te nemen in de machinekamer, helaas had ik mijn geldige papieren hiervoor niet... Sean was echter blij om weer eens een westerling tegen te komen en ik werd al gauw uitgenodigd in zijn 2e paleisje aan boord, het lierhuis(je). Hier werd ik op de hoogte gebracht van hoe de sleeplieren werkte en hoe de verschillende motoren die de lieren aandrijven gekoppeld konden worden om de hoofdlier van meer vermogen te voorzien.

Na ongeveer een dag de jacket op sleep gehad te hebben, was het moederschip de HLS-2000 weer op locatie en konden we eindelijk de jacket langszij brengen om recht op te zetten. Weer terug aan boord van de HLS-2000 werden nu de nodige voorbereidingen getroffen om het rechtop zetten zo snel mogelijk te voltooien.

21/8 - Dinsdag
Vandaag was het dan zover, eindelijk hebben we de jacket rechtop gezet. Om 2 uur 's ochtends was eindelijk het laatste water uit de extra drijvers gepompt en kon dus het rechtop tillen van de jacket eindelijk plaats vinden. Voor we er erg in hadden was men er al mee begonnen en met behulp van de grote kraan was de klus ook zo voorbij. Bij elkaar duurde het rechtop tillen van de jacket maar tien of vijftien minuten.
Na het rechtop zetten werd begonnen met het vullen van de drijvers en de "legs" van de constructie om zo het geheel te zinken naar de bodem om het uiteindelijk neer te zetten om de bodem.

Nog steeds aan het wachten...

Gister ochtend was het gelijk al bekend dat het nog een tijdje zou duren voordat benodigde materialen aan boord zouden zijn, dus kreeg ik de kans om mee te gaan op inspectie op een van de platforms die ook in aanbouw is voor Maersk. Het betreffende platform, het zogeheten IA platform, ligt ongeveer 12 zeemijlen hier vandaan en was dus ongeveer 2 uur varen.
Overal waar we komen, in onze licht blauwe overalls van Maersk, worden we vrolijk ontvangen; Zal wel iets te maken hebben met het feit dat we de opdrachtgever zijn.
Aangekomen op de te inspecteren locatie hebben we eerst vroeg geluncht aan boord van het werkschip wat naast de jacket lag. Vervolgens hebben we de warme buitenlucht, van ongeveer 35 graden plus getrotseerd, om de inspecties uit te voeren.
Waar het vooral om ging was of de verfverrichtingen goed waren gegaan, of de lagen dik genoeg waren. Ook aan inspectie onderhevig was veel las en montagewerk. Bij dit laatste moet je denken aan of de railingen goed vast zaten of langs de grond de zogenaamde "kick plates", stroken die het pad afbakenen aan de zijkanten, lang genoeg waren en of veel laswerk netjes afgewerkt was voordat het allemaal geverfd is. Allemaal niet erg moeilijke dingen om in orde te maken, zou je denken, maar dingen wel veel tijd kosten om na te kijken omdat veel plekken moeilijk bereikbaar zijn.
Veel geklauter later, met de pen in onze hand om foutief werk te markeren, waren we al gauw een paar uur verder en moesten we constateren dat er toch bij veel van deze simpele dingetjes de kanten er toch behoorlijk afgelopen waren en dat we dus meer dan de helft van de dingen die we geinspecteerd hebben helaas afgekeurd hebben. Nog meer werk voor de aannemer dus...
Tegen de tijd dat we klaar waren, mijn Indische maat en ik, was het al weer tijd om een avondmaal te nuttigen. Aansluitend op ons maal zijn we weer huiswaarts vertrokken, 12 mijl naar het zuiden. Aangezien het al donker was waren de vele platforms, op de weg naar de locatie van onze zeeresidentie, een goed baken om te volgen. Vooral omdat in tegenstelling tot de rest van de wereld hier nog steeds de hele dag ge-"flared" wordt (affakkelen van gas dat geproduceerd wordt als bijproduct van oliewinning).
Weer aangekomen op HLS 2000 was het inderdaad alsof er de hele dag nog niets gebeurd was, maar er werd wel activiteit in de nacht verwacht, dus vroeg naar bed. Om 2 uur 's nachts was het dan zover, eindelijk weer wat activiteit. De al paar dagen drijvende jacket werd weer langszij gehaald om alles gereed te maken om een dezer dagen dan toch de jacket op de zeebodem te kunnen planten en vast te hameren. Vooral dit laatste zal nog wel een paar dagen duren..., maar het wordt in ieder geval weer wat spannender dan alleen op materiaal wachten!

Offshore Qatar

11/8 Vrijdag
Dit weekend had ik maar 1 vrije dag, dat was vandaag. Heb de dag benut om mijn nieuwe (tijdelijke) lidmaatschap van de zeilvereniging uit te buiten. Was er al om half elf, maar dat bleek wat vroeg, hoefde pas om 1 uur te verzamelen. Ben dus maar wat gaan rondrijden.
Op ongeveer 20 minuten rijden van Doha, ligt het volgende plaatsje, Al Wakra. Na aankomst in Al Wakra, waar het net zoals in Doha uitgestorven was, omdat iedereen naar de moskee was om te bidden, vond ik al gauw een ankerplaats langs het strand waar alle vissersbootjes geankerd lagen. Echte authentieke visserbootjes Dohw's genoemd. Een mooi kodak momentje... Na wat nostalgische plaatjes was het weer tijd om te vertrekken, nog ff kijken wat die jeep van me nou echt waard was, dus het strand afkrossen. Best leuk een wagen met 4 wheel drive!

Na wat rondrijden en de conclusie dat er niet echt iets te beleven was in het stadje Al Wakra, ben ik maar weer eens huis waarts gegaan om te zeilen.
Tot mijn verbazing verzamelde er ongeveer 10 a 15 man om te zeilen. Vrijdags zoals het bleek is de dag dat er altijd een paar wedstrijdjes gevaren worden. In mijn niet geheel nieuwe club Laser was ik al gauw de baai uitgezeild naar de locatie waar de race zou plaatsvinden. Duurde uiteraard weer een tijdje voordat iedereen in de omgeving van de start was, maar uiteindelijk zijn we ongeveer om half drie voor het eerst van start gegaan. De deelnemers waren nogal in leeftijd gevarieerd; Een paar van mijn leeftijd, maar tot aan mensen ouder dan mijn ouders. Maw een interessant deelnemersveld, vooral ook omdat juist de oudere er erg fanatiek uitzagen. Al gauw na de start bleek dit een juiste waarneming. Eentje was niet te pakken! Buiten dat er een paar echt goede zeilers waren, moest ik behoorlijk wennen aan de golven die we hadden. Echt iets anders dan wat we in Friesland op zelfs de Fluessen tegenkomen. Vooral voor de wind bleken de golven problematisch. Op deze koers waren er al een paar omgegaan en in de tweede race, lag ik na een kort onbewaakt moment, ook om... Erg vermoeiend! Toch net niet laatste en zelfs niet een na laatste geworden...
De laatste van de drie races ging een stuk beter nadat ik mijn slecht werkende neerhouder maar gewoon vast had gebonden. Misschien moest ik ook wat in komen, maar finishte na een duelrijke wedstrijd 3e in deze laatste match. Na een vermoeiende strijd was het weer tijd om terug te gaan en eens flink bij te komen...

12/8 Zondag
Ben gisteren per helicopter aangekomen op een heavy lifting barge, de HLS 2000, in het veld na anderhalf uur vertraging omdat het vliegveld even gesloten werd voor een arriverende "VIP". Aangekomen werd ik natuurlijk weer op veiligheid gedrilled en uiteraard gewezen op wat mijn verzamelplaats was.
Na de korte introductie heb ik me in mijn Maersk overalls gehezen en de jongens van Maersk vergezeld. Indrukwekkend om te zien waar ze allemaal mee bezig zijn! Nog net aan boord, was het echte werk al bezig. Voor ik aangekomen was op het schip waren ze al begonnen met de acitiviteiten om een jacket te installeren; De jacket van een bak afhijsen en in het water leggen om vervolgens langs het schip te krijgen en rechtop in het water te zetten. Echter door problemen is dit laatste niet gebeurd.

14/8 Dinsdag
Nu twee dagen later is de jacket nog steeds niet geinstalleerd, er zijn nogal wat problemen tussendoor gekomen waarover ik niet al teveel los kan laten... ;) Maar we (de Maersk crew) hopen dat we morgen weer zover zijn dat de jacket rechtop gezet kan worden dmv ballasten en dan vervolgens geinstalleerd kan worden.
Ben tussentijds gisteren aanboord geweest van een ROV (remote opverated vehicle) survey schip om het een en ander te surveyen. Bewegingseigenschappen van dit catamaranschip waren ondraaglijk, maar heb het overleefd, misschien wel vanwege het erg lekkere eten aan boord.
Zijn nu, 7 uur 's avonds, al bijna de hele dag op actie aan het wachten... Uiteraard moet er voor van alles goedkeuring van de wal komen en dat schijnt soms nogal moeizaam te gaan.

15/8 Woensdag
Nog geen goedkeuring...Het leven aan boord is wel wat anders dan op de wal. Ben al een paar dagen een beetje de tel van de dagen kwijt en hetzelfde geldt eigenlijk voor de uren. Aan boord zijn er twee shifts; Een van middernacht tot 's middags en de volgende tot middernacht. Maar als client aan boord hebben we niet echt vaste uren. Wanneer er dingen gebeuren zijn we er gewoon bij. Soms wachten we veel overdag en dan probeer je wat slaap te pakken.
De leuke keerzijde van de shifts is dat je haast continu kan eten en blijkt dat ik ook hier af en toe een nogal hongerig typ blijk...
Ik vraag ze hier verder de 0ren van het hoofd en leer dus veel nieuwe dingen. Zoals het er nu uitziet gaat mijn verblijf hier zeker tot in het weekend, maar waarschijnlijk tot voorbij het weekend reiken.

In ieder geval zal ik nog wel een paar updates vanaf de HLS-2000 doorsturen. Ltrs

1 week Qatar

Ik ben nu een week in Qatar en raar genoeg blij dat ik in mijn weekend naar een apartement ben verhuisd. Weekenden zijn hier trouwens vrijdag en zaterdag en zondag is weer de eerste werk dag van de week.
Vorige week heb ik een auto gekregen waar ik mee rond mag rijden en dat is best een ervaring in dit land. Qatar heeft ongeveer 800,000 inwoners en de helft daarvan leven om en in Doha. Velen daarvan bezitten een auto en de wegen hier zijn een soort circuit, dat heeft ook zo zijn gevolgen. Jaarlijks hebben ze meer verkeersslachtoffers dan in Nederland. Zo zie ik op de weg van mijn apartementje naar mijn werk iedere dag wel een volledige kapot gereden wagen.
Werk of beter gezegd mijn stageplek is een hele ervaring; Ik ben werkzaam op de afdeling Engineering & Projects en heb tot nu toe wat dingen door moeten rekenen, tot nu toe kom ik mezelf daar telkens in tegen. Ik wil steeds te gedetailleerd, terwijl het gewoon lekker makkelijk mag/moet. Goede leerschool dus.

[Werktijden zijn van 7.00 tot 15.30 met officieel een halfuur lunch]

Het feesten gebeurd hier in principe niet, tenminste niet in openbare uitgaansgelegenheden, maar in de bars van hotels (en op compounds is me verteld); Daar ga ik waarschijnlijk komend weekend achter komen. Tot nu toe heb ik goed de bar van mijn (ex-)hotel goed getest en van horen zeggen schijnt het een van de beste locaties te zijn. Toevallig zit de hele KLM-crew altijd in hetzelfde hotel en zo heb ik mijn eerste echte avond met een aantal dames en heren uit Nederland doorgebracht. Toch wel fijn af en toe om Nederlanders te spreken.
Uiteraard heb ik ook al een hoop andere mensen leren kennen in de tussentijd; Veel Denen, niet echt gek, maar ook veel andere nationaliteiten. Behoorlijk multicultureel eigenlijk.

Heb in het weekend veel rond gereden en ben naar een paar malls geweest. Die hebben ze hier echt veel! Ze zijn lekker gekoeld en ben ook al twee schaatsbanen tegengekomen, terwijl het buiten meestal rond zo'n 45 graden schommelt (heb ook al 52 meegemaakt). Gekke Qatari!
Grappige is dat zij het echt warm vinden en meeste Europeanen zoiets hebben van mwah is best lekker...
Bij het rondrijden, wat niet geheel doelloos was, heb ik ook een zeilvereniging gevonden. Daar aangekomen was het eigenlijk van kom je vanmiddag nog mee zeilen. Was al aan de late kant en heb gezegd dat ik er komend weekend bij zou zijn.
Jammer dat ik niet met de Sneekweek meedoe dit jaar, maar ik ga hier eens kijken wat het zeilen oplevert.

Zondag ben ik op veiligheidscursus geweest om zo binnenkort Offshore te mogen. Een half uur rijden van de stad vandaan had ik bij een gerenomeerd instituut een safety cursus, daar heb ik deelgenomen aan 3 cursussen: Basic Sea Survival, H2S en Basic Fire Fighting. Allemaal erg leuk, vooral het practische gedeelte. Voor de eerste moesten we in overalls het water inspringen; Eerst van 1.5m en later van 3.5. We moesten een "Life Circle" maken en in een sliert naar een reddingsvlot zwemmen. Erg moeilijk als je van je groep de enige bent die kan zwemmen en ook raar om te zien dat er zoveel mensen op de wereld dus niet kunnen zwemmen.
Verder hebben we gasmaskers opgedaan en vuur geblust. Vooral dit laatste was ik erg bedreven in, vuur was telkens maar net ontvlamd of ik had het al uit...
In het kort heb ik een erg leuke (werk)dag gehad en met succes de cursus afgerond. Met de cursus op zak mag ik waarschijnlijk al deze week per heli naar een platform in het veld waar Maersk Oil Qatar (MOQ) hard bezig is.

Ga zo maar weer eens kijken wat er te beleven valt in de city en de plaatselijke telefoonboer stalken om mijn internet in mijn apartement te fixen... Zou er gewoon moeten zijn, maar de draden in de wanddoos zaten niet vast...

Tot gauw allemaal!
Ltrs!


Een kort berichtje, ik ga zaterdag iets langer dan een week offshore! Echt spannend, ben drie kwartier onderweg met een helicopter om in het Al Shaheen veld aan te komen. Meer volgt. Groeten!

Aankomst in Qatar

Na een lange terugreis van ongeveer 28 uur vanuit Hong Kong via Seoul is gisteren mijn studiereis geeindigd. Ik ben gisteren (zondag) om 16:30 ongeveer aangekomen en vandaag (maandag 30 juli) om 13:30 weer opgestegen met het volgende vliegtuig. Deze heeft me met een tussen stop naar Doha, Qatar gebracht.

De vlucht was zo'n 6 uur en gelukkig ben ik bedreven geworden in het boeken van stoelen bij de nooduitgang; Een soort poor man's business class stoel. Erg relaxt was dat de crew en ook het eten in het vliegtuig Nederlands was.
Aangekomen op Doha, ben ik zonder problemen immigration en customs doorgekomen en na mijn bagage opgepikt te hebben werd ik in de ontvangsthal bij de balie van mijn hotel al vrolijk ontvangen. Ik moest eigenlijk gelijk alles laten vallen en alles werd voor mij meegenomen, buiten aangekomen, trouwens een soort turks stoombad, werd een gloednieuwe beamer uit de 5 serie voorgereden om mij naar mijn hotel te brengen. Bit over done, maar een luxe waar ik wel mee kan leven... :)
In het hotel ging ik na ingecheckt te hebben op zoek naar mijn kamer, die zoals de receptie het zei, de komende twee weken voor mij is... En erg comfortabel is...
Ga weer eens slapen, zal wel een lange dag worden morgen... Keep you posted!

Hier toch een groet uit Zuid Korea. Vorige keer dat ik dit probeerde wilde het niet echt helemaal lukken en morgen vertrekken we al weer naar China.
Mijn eerste indruk van Z-Korea is dat het heel erg zijn best doet om westers te doen, zo erg zelfs dat de Koreanen op een bepaalde manier westerser lijken dan de mensen uit het echte westen, behalve dan dat ze erg slecht en vaak niet engels spreken ook al zijn reclames en veel wegwijzerborden ook in het Engels.
Voor wat betreft onze activiteiten zijn we doorgaans veel onderweg en is het schema strak, tot nu toe weinig slaap gehad, maar dat komt ook door onze extensieve nachtelijke activiteiten. Zo zijn we iedere avond na het eten toch ook de locale horeca aan het uit te proberen om de Koreanen beter te leren kennen, maar natuurlijk ook om lekkere pilsies te drinken.
Uiteraard zijn we hier niet alleen voor het drinken en feesten; Zo zijn we in Seoul naar de Universiteit geweest en jammer genoeg door last minute afzeggen van de ambassade zijn we daar niet langs geweest.
Vanuit Seoul zijn we naar de stad Busan gereisd met een soort TGV, de KTX, met ongeveer 300 km/hr. Busan ligt in het zuiden en daar zijn we op bezoek geweest naar werven van Daewoo en Hyundai en de autofabriek van Hyundai. Daewoo die produceert jaarlijks ongeveer 50 schepen van 150 meter plus en bij Hyundai zelfs meer dan 70. Deze werven waren meer een soort steden die meerdere kilometers kadelengte hebben en droogdokken van 500 meter lengte en meer dan 100 meter lengte. Nauwelijks onverstelbaar hoe groot het is, is het ook nog eens wonderlijk hoe het allemaal er aan toe gaat. Er wordt zeer gehamerd op dat ze goed met het milieu om moeten gaan en dat ze geen ongevallen hebben... Hoe zeer dit allemaal waar is weet ik niet want het lijkt vaak dat ze graag zeggen wat ze denken dat anderen willen horen.
Uiteraard hebben we ook nog culturele dingen gedaan zo zijn we naar een POW kamp van de Koreaanse oorlog gaan bezoeken en hebben we ook een fort inclusief tempels bezocht. Het POW kamp was een beetje raar, ze hebben Noord-Koreanen toen in kampen gezet en stiekem leek het alsof het er niet zo best aan toe ging echter gaven ze er draai aan alsof het allemaal heel goed was wat er toen gebeurd is. Behalve het dubieuze gehalte was het allemaal erg grafisch, daar zijn Koreanen niet echt terughoudend in...

Vandaag was een ware relax dag en hebben we aan het strand van Busan gelegen en gebaderd. Het leek er erg op dat Koreanen niet kunnen zwemmen ook al lagen er echt milioenen in het water, ze gingen namelijk niet veel verder dan de eerste meters branding. We waren een goed bekeken groep omdat we wel met golven mee konden surfen.
Na dit vertier zijn we Sushi gaan eten, eigenlijk Japans, maar na zoveel dagen Koreaans eten een welkome afwisseling.

Ga zo naar bed want moet over 6 uur alweer op...
Dus tot de volgende keer!!!

Studiereis en Stage

Mijn Bestemmingen:

Zuid Korea - 14/7 t/m 21/7

China - 22/7 t/m 29/7

Qatar - 30/7 t/m 28/9