Progressie

18/8 - Zaterdag
Na alle problemen op het schip vanaf waar het platform in het water gezet zou worden was het dan vandaag eindelijk zover dat we ongedaan konden maken wat er was gebeurd. De jacket was gedraaid en nu gingen we het terug draaien.
Nadat ongeveer twee dagen besteed was aan vooral wachten en wat voorbereidingen, zoals het splitsen van ogen aan nylon touwen van 10 cm dik en een lengte van ongeveer 30 a 35 meter. Na de lange wacht en de voorbereidingen was het terugdraaien snel gepiept. Met de grote kraan aan boord werd de jacket in het water 90 graden teruggerold.

19/8 - Zondag
Na het herstellen van de oorzaak van het draaien van de jacket werden er aan boord voorbereidingen getroffen voor de terugtocht naar de installatie locatie van het toekomstige platform. Getroffen voorbereidingen waren vooral het bevestigen van grote opblaasbare drijvers die tijdens transport voor extra drijfvermogen zorgen. Deze zouden als de jacket zelf lek zou raken voor genoeg drijfvermogen moeten zorgen om zinken van het geheel te voorkomen en zo eventuele schade aan pijpleidingen op de zeebodem te voorkomen.

Gedurende de transport van de jacket terug naar de intallatie locatie was ik aan boord van de sleper, de Pacific Topaz.
Aan boord werd ik vrolijk ontvangen door de kapitein, bijgenaamd Tani. Voor velen blijkt de naam "Wouter" moeilijk uit te spreken, dus voordat het naar iets anders verbasterd introduceer ik dan de variant "Walter", wat een stuk gemakkelijker blijkt uit te spreken voor Aziaten. Toevallig heette de zoon van de kapitein ook Walter dus was ik zogezegd gelijk erg welkom.
De Pacific Topaz heeft de jacket in een heel laag tempo teruggesleept naar de toekomstige locatie van het gehele platform. Mijn taak aan boord was toezicht houden als vertegenwoordiger van de client, Maersk, en uiteraard kijken hoe het er aan toegaat aan boord van een sleper. Zo moest ik een nauwkeurige log van gebeurtenissen, snelheden en positie bijhouden. Hier was ik zo bedreven in dat de kapitein na het wat drukkere begin van de sleep vroeg of hij een stuk van mijn log mocht overnemen.

20/8 - Maandag
Alhoewel ik offshore nog geen Nederlanders ben tegengekomen, kwam ik aan boord van de P/Topaz wel iemand tegen die het meest dichtbij kwam, namelijk een Zuid Afrikaan genaamd Sean, die ook een beetje Afrikaans sprak. Sean was de Chief Engineer aan boord en had gauw door dat ik een "groentje" was. Dit nam hij, bij wijze van een grap, leuk op door me uit te nodigen om even zijn taken over te nemen in de machinekamer, helaas had ik mijn geldige papieren hiervoor niet... Sean was echter blij om weer eens een westerling tegen te komen en ik werd al gauw uitgenodigd in zijn 2e paleisje aan boord, het lierhuis(je). Hier werd ik op de hoogte gebracht van hoe de sleeplieren werkte en hoe de verschillende motoren die de lieren aandrijven gekoppeld konden worden om de hoofdlier van meer vermogen te voorzien.

Na ongeveer een dag de jacket op sleep gehad te hebben, was het moederschip de HLS-2000 weer op locatie en konden we eindelijk de jacket langszij brengen om recht op te zetten. Weer terug aan boord van de HLS-2000 werden nu de nodige voorbereidingen getroffen om het rechtop zetten zo snel mogelijk te voltooien.

21/8 - Dinsdag
Vandaag was het dan zover, eindelijk hebben we de jacket rechtop gezet. Om 2 uur 's ochtends was eindelijk het laatste water uit de extra drijvers gepompt en kon dus het rechtop tillen van de jacket eindelijk plaats vinden. Voor we er erg in hadden was men er al mee begonnen en met behulp van de grote kraan was de klus ook zo voorbij. Bij elkaar duurde het rechtop tillen van de jacket maar tien of vijftien minuten.
Na het rechtop zetten werd begonnen met het vullen van de drijvers en de "legs" van de constructie om zo het geheel te zinken naar de bodem om het uiteindelijk neer te zetten om de bodem.